مقاوم سازی ساختمان به فرایندی اطلاق میشود که با هدف افزایش مقاومت سازه در برابر نیروهای خارجی (مانند زلزله، باد، عوامل طبیعی و … ) یا در نتیجه آسیبهایی که به سازه وارد شده است، انجام میشود. این فرایند شامل استفاده از روشها و تکنیکهای مختلف برای تقویت سازهها و افزایش قابلیت اطمینان و ایمنی آنها است.
در مرحله اول اجرای مقاوم سازی ، ساختمان به طور جامع بررسی میشود. نقاط ضعف و آسیبپذیریها مشخص میشوند و تحلیل سازه انجام میشود. این ارزیابی اولیه برای تعیین نیازهای مقاوم سازی استفاده میشود.
در این مرحله، بر اساس نیازهای ساختمان و تحلیلهای انجام شده، روش مقاوم سازی مناسب طراحی میشود. این شامل انتخاب مصالح، تعیین نوع و مکان قرارگیری المانهای تقویتی و تعیین سیستمهای جذب انرژی است.
قبل از شروع اجرای مقاوم سازی، ساختمان باید آماده شود. این مرحله شامل پاکسازی سطح، حذف عناصر ضعیف و آسیبدیده، تقویت نقاط ضعف و آمادهسازی نقاط نصب المانهای تقویتی است.
در این مرحله، المانهای تقویتی نصب میشوند. این شامل نصب قابها و تیرهای فولادی، اعمال لایههای کامپوزیتی، نصب پیچهای مهاربندی و سایر المانهای تقویتی است.
در صورت لزوم، سیستمهای جذب انرژی نیز نصب میشوند. این شامل نصب دمپرها، تسمههای لاستیکی، حلزونها و سایر وسایل جذب کننده انرژی است.
در این روش، یک ژاکت بتنی به سازه اضافه میشود تا استحکام و پایداری آن را افزایش دهد. این ژاکت معمولاً از ورقهای فولادی ساخته میشود که به شکل استوانهای یا مستطیلی طراحی شده است. ژاکت بتنی بر روی سازه قرار میگیرد و سپس با استفاده از بتن پر میشود. این عمل باعث افزایش قدرت تحمل سازه در برابر نیروهای خارجی، به خصوص زلزله، میشود.
در این روش، یک ژاکت فلزی به سازه اضافه میشود تا استحکام و پایداری آن را افزایش دهد. ژاکت فلزی معمولاً از ورقهای فولادی ساخته میشود و بر روی سازه قرار میگیرد. این روش به ویژه برای تقویت ستونها و دیوارهای ساختمان استفاده میشود. ژاکت فلزی باعث افزایش استحکام فشاری و کششی ستون یا دیوار میشود و سازه را در برابر نیروهای خارجی مانند زلزله تقویت میکند.
استرات یک روش مقاوم سازی پیشرفته است که با استفاده از مصالح کامپوزیتی، مانند الیاف کربنی یا الیاف آرامید، سازه را تقویت میکند. در این روش، مصالح کامپوزیتی به صورت نوارهایی روی سازه قرار میگیرند و با استفاده از چسب، به سازه متصل میشوند. استرات باعث افزایش استحکام کششی و انعطافپذیری سازه میشود و میتواند در تقویت دیوارهای برشی، ستونها و دیگر قسمتهای سازه مورد استفاده قرار گیرد.
مقاومسازی سازهها به روش ژاکت بتنی یکی از تکنیکهای مؤثر و پرکاربرد در تقویت ساختمانها و سازههای موجود است. این روش شامل اضافه کردن یک لایه بتنی جدید به اطراف اعضای سازهای مانند ستونها، تیرها و دیوارها است که منجر به افزایش مقاومت و پایداری سازه میشود. در ادامه به برخی از مهمترین مزایای مقاومسازی به روش ژاکت بتنی پرداخته میشود.
1. افزایش مقاومت و ظرفیت باربری
2. بهبود پایداری و ایمنی سازه
3. قابلیت اجرا در محل
۱. مقاومت بالا در برابر خوردگی و زنگ زدگی: لایه فلزی ژاکت، سازه را در برابر تأثیرات شیمیایی و محیطی مانند آب، هوا و مواد شیمیایی محافظت میکند.
۲. مقاومت فیزیکی بالا: این روش موجب تقویت فیزیکی و مکانیکی سازه میشود، به طوری که ضربهها و فشارهای زیاد را تحمل میکند.
۳. عمر طولانی: برخلاف روشهای دیگر، ژاکت فلزی به دلیل مقاومت بالا و عدم تخریب سریع، عمر زیادی دارد و نیاز به تعمیرات مکرر کمتری دارد.
۴. نگهداری آسان: نگهداری و تعمیرات این نوع مقاومسازی نسبت به روشهای دیگر، سادهتر و کمهزینهتر است.
۵. تطابق با استانداردها: روش ژاکت فلزی، با استانداردهای بینالمللی مانند استانداردهای ASTM و ASME سازگار است که اطمینان از کیفیت و عملکرد آن را فراهم میکند.
با رعایت نکات فوق میتوان از اجرای صحیح و اصولی عملیات پایدارسازی ساختمان و افزایش مقاومت و پایداری سازه در برابر بارهای مختلف اطمینان حاصل کرد.