روش های مقاوم سازی اسکلت بتنی

• روش های تقویتی:

  در این روش ها، مقاومت و شکل پذیری اعضای سازه بتنی بدون تغییر در شکل و ابعاد آنها افزایش می یابد.

• روش های اصلاحی:

  در این روش ها، شکل و ابعاد اعضای سازه بتنی تغییر داده می شود تا مقاومت و شکل پذیری آنها افزایش یابد.

روش های تقویتی مقاوم سازی اسکلت بتنی

• استفاده از انواع آرماتورها مثل FRP: در این روش، آرماتورهای تقویتی مانند FRP به عضو بتنی موجود اضافه می شوند تا مقاومت و شکل پذیری آن افزایش یابد.
• اجرای ژاکت بتنی: در این روش، یک لایه بتن مسلح به دور عضو بتنی موجود اجرا می شود تا مقاومت و شکل پذیری آن افزایش یابد.
• اجرای ژاکت فولادی: در این روش، یک ورق فولادی به دور عضو بتنی موجود اجرا می شود تا مقاومت و شکل پذیری آن افزایش یابد.
• دیوار برشی: در این روش، دیوارهای برشی به سازه اضافه می شوند تا مقاومت آن در برابر نیروهای برشی افزایش یابد.
• ژاکت فیبر کربن: در این روش، ورق های فیبر کربن به دور عضو بتنی موجود اجرا می شوند تا مقاومت و شکل پذیری آن افزایش یابد.

روش های اصلاحی مقاوم سازی اسکلت بتنی

• ضخیم کردن دیوارها: در این روش، دیوارهای سازه ضخیم تر می شوند تا مقاومت و شکل پذیری آنها افزایش یابد.
• افزودن ستون یا تیر: در این روش، ستون یا تیر جدیدی به سازه اضافه می شود تا بارهای وارد بر سازه را تحمل کند.
• تغییر شکل سازه: در این روش، شکل سازه تغییر داده می شود تا مقاومت و شکل پذیری آن افزایش یابد.

انتخاب روش مناسب مقاوم سازی سازه های بتنی به عوامل مختلفی مانند نوع سازه، نوع آسیب دیدگی، میزان افزایش مقاومت مورد نیاز و هزینه اجرای مقاوم سازی بستگی دارد.

برخی از روش های مقاوم سازی اسکلت

استفاده از انواع آرماتورها مثل FRP

1-FRP مخفف Fiber Reinforced Polymer است. FRP ها موادی هستند که از الیاف تقویت کننده مانند الیاف کربن، الیاف شیشه یا الیاف آرامید تشکیل می شوند. این الیاف با مواد پلیمری مانند رزین اپوکسی یا رزین پلی استر پیوند می خورند تا یک ماده کامپوزیتی با مقاومت و شکل پذیری بالا ایجاد شود.

FRP ها به دلیل وزن سبک، مقاومت بالا و دوام خوب، گزینه مناسبی برای مقاوم سازی اسکلت بتنی هستند. FRP ها می توانند به صورت ورق، تسمه، نوار یا پارچه تولید شوند و به روش های مختلفی مانند چسباندن، جوشکاری یا پیچ کردن به عضو بتنی موجود متصل شوند.

اجرای ژاکت بتنی

2-ژاکت بتنی یک لایه بتن مسلح است که به دور عضو بتنی موجود اجرا می شود تا مقاومت و شکل پذیری آن را افزایش دهد. ژاکت بتنی می تواند به روش های مختلفی اجرا شود. در روش معمول، ابتدا آرماتورهای ژاکت بتنی نصب می شوند و سپس بتن در اطراف آنها ریخته می شود. در روش شاتکریت، بتن به صورت پودر از طریق نازل ها بر روی سطح عضو بتنی موجود پاشیده می شود.

اجرای ژاکت فولادی

3-ژاکت فولادی یک ورق فولادی است که به دور عضو بتنی موجود اجرا می شود تا مقاومت و شکل پذیری آن را افزایش دهد. ژاکت فولادی می تواند به روش های مختلفی اجرا شود. در روش معمول، ورق فولادی به صورت جوشی یا پیچی به عضو بتنی موجود متصل می شود. در روش شاتکریت، ورق فولادی به صورت پودر از طریق نازل ها بر روی سطح عضو بتنی موجود پاشیده می شود.

دیوار برشی

4-دیوار برشی یک دیوار عمودی است که برای مقاومت در برابر نیروهای برشی طراحی شده است. دیوار برشی می تواند از بتن، فولاد یا ترکیبی از بتن و فولاد ساخته شود. دیوار برشی معمولاً در دو جهت اصلی سازه اجرا می شود.

ژاکت فیبر کربن

5-ژاکت فیبر کربن یک لایه ورق فیبر کربن است که به دور عضو بتنی موجود اجرا می شود تا مقاومت و شکل پذیری آن را افزایش دهد. ژاکت فیبر کربن می تواند به روش های مختلفی اجرا شود

ارتباط بین مقاوم سازی اسکلت با مقاوم سازی ساختمان

اسکلت، بخش اصلی یک ساختمان است که بارهای ثقلی و جانبی را تحمل می کند. مقاوم سازی اسکلت ساختمان، به منظور افزایش مقاومت و شکل پذیری آن در برابر نیروهای جانبی ناشی از زلزله، باد و سایر عوامل مخرب انجام می شود.

مقاوم سازی ساختمان، به معنای افزایش مقاومت و ایمنی آن در برابر عوامل مخرب است. این عوامل می تواند شامل زلزله، باد، آتش سوزی، سیل و سایر بلایای طبیعی باشد.

ارتباط بین مقاوم سازی اسکلت با مقاوم سازی ساختمان، به این صورت است که اسکلت، بخش اصلی یک ساختمان است و مقاوم سازی آن، تأثیر مستقیمی بر مقاومت و ایمنی کل ساختمان دارد. بنابراین، مقاوم سازی اسکلت، یکی از مهمترین اقداماتی است که باید برای مقاوم سازی ساختمان انجام شود.

در واقع، مقاوم سازی ساختمان، بدون مقاوم سازی اسکلت، کارایی چندانی نخواهد داشت. چرا که در صورت وقوع زلزله یا سایر عوامل مخرب، اسکلت ساختمان، اولین بخش آسیب دیده خواهد بود و در نتیجه، کل ساختمان نیز آسیب خواهد دید.

بنابراین، مقاوم سازی اسکلت ساختمان، یک اقدام ضروری برای افزایش ایمنی ساختمان ها در برابر عوامل مخرب است.

در ادامه، به برخی از مزایای مقاوم سازی اسکلت ساختمان اشاره می شود:

• افزایش مقاومت و شکل پذیری سازه در برابر نیروهای جانبی
• کاهش خطر آسیب دیدگی سازه در هنگام وقوع زلزله
• افزایش ایمنی جانی ساکنان ساختمان
• افزایش ارزش ساختمان

با توجه به مزایای ذکر شده، مقاوم سازی اسکلت ساختمان، یک سرمایه گذاری ارزشمند برای حفظ ایمنی و ارزش ساختمان است.

 برخی از مزایا و معایب استفاده از FRP برای مقاوم سازی اسکلت بتنی

مزایا:

افزایش مقاومت: استفاده از FRP می‌تواند مقاومت و استحکام سازه را به طور قابل توجهی افزایش دهد. الیاف قوی FRP مانند الیاف کربنی قادر به جذب نیروهای کششی هستند و باعث افزایش مقاومت سازه می‌شوند.

کاهش وزن: FRP به طور عمومی سبک‌تر از مصالح سنتی مانند فولاد است. این ویژگی می‌تواند منجر به کاهش وزن سازه شود، که در برخی موارد می‌تواند مزیتی مهم باشد، به خصوص در تقویت سازه‌های موجود.

مقاومت در برابر خوردگی: FRP مقاوم در برابر خوردگی است. به عنوان مقابله با عوامل محیطی مانند رطوبت، شیمیایی‌ها و نمک، این مواد می‌توانند به عنوان جایگزینی مقرون به صرفه برای فولاد استفاده شوند.

نصب سریع: نصب FRP بر روی سطح بتنی به طور عمومی ساده و سریع است. این می‌تواند باعث کاهش زمان صرفه‌جویی در فرآیند ساخت و بازسازی شود.

معایب:

هزینه: FRP معمولاً گزینه‌ای هزینه‌بر است. قیمت الیاف FRP و مواد چسبندگی، هزینه کار نصب و مهندسی مورد نیاز برای طراحی و اجرای سیستم FRP می‌تواند بالا باشد.

حساسیت به دما: FRP در برابر دما حساس است. در دماهای بسیار بالا یا بسیار پایین، عملکرد و استحکام FRP ممکن است کاهش یابد. در نتیجه، نیاز به مراقبت و مدیریت دما در طول عمر سازه وجود دارد.

مشکلات اجرایی: اجرای FRP نیاز به مهارت، تجربه و دقت دارد. خطاها در نصب و اجرای سیستم FRP می‌تواند به کاهش عملکرد و عمر مفید سازه منجر شود.

محدودیت‌های طولی: بسته به نوع FRP استفاده شده، طول قابل استفاده برای تقویت ممکن است محدود باشد. این می‌تواند برای سازه‌های با ارتفاع بزرگ و نیاز به تقویت دراطراف طولانی‌تر، چالش‌هایی ایجاد کند.

مقاوم سازی اسکلت چه مدت طول می کشد؟

مدت زمان اجرای مقاوم سازی اسکلت به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

• نوع ساختمان: ساختمان های کوچکتر معمولاً سریعتر از ساختمان های بزرگتر مقاوم سازی می شوند.
• میزان آسیب پذیری: ساختمان هایی که آسیب پذیری بیشتری دارند، معمولاً نیاز به مقاوم سازی بیشتری دارند و مدت زمان اجرای آن نیز بیشتر است.
• روش های مقاوم سازی مورد استفاده: برخی از روش های مقاوم سازی مانند کاشت میلگرد، زمان بیشتری نسبت به سایر روش ها مانند ژاکت بتنی نیاز دارند.

در حالت کلی می توان گفت که اجرای مقاوم سازی اسکلت بین چند هفته تا چند ماه طول می کشد.

در اینجا به برخی از عواملی که می توانند بر مدت زمان اجرای مقاوم سازی اسکلت تأثیر بگذارند، اشاره می کنیم:

• حجم کار: اگر حجم کار زیادی وجود داشته باشد، مدت زمان اجرای مقاوم سازی افزایش می یابد.
• شرایط آب و هوایی: اگر شرایط آب و هوایی نامساعد باشد، ممکن است اجرای مقاوم سازی با تأخیر مواجه شود.
• دسترسی به ساختمان: اگر دسترسی به ساختمان دشوار باشد، ممکن است اجرای مقاوم سازی با تأخیر مواجه شود.