اتصالات فولادی، قلب تپنده سازههای اسکلت فلزی، گاه در برابر عوامل مختلف تسلیم شده و نیازمند نجات میشوند. مقاوم سازی اتصالات فولادی، همانند مرهمی شفابخش، عمر و استحکام این اسکلتها را بار دیگر به ارمغان میآورد.
مقاوم سازی اتصالات فولادی، اقدامی ضروری برای حفظ جان و مال انسانهاست. با بهکارگیری روشهای اصولی و علمی، میتوان عمر مفید سازههای فلزی را افزایش داد و از بروز فاجعههای ناگوار جلوگیری کرد.
مقاومسازی اتصالات فولادی یکی از روشهای مؤثر برای بهبود عملکرد سازههای فولادی و کاهش نشست ساختمان است. اتصالات فولادی نقش حیاتی در انتقال بارها و نیروها بین اجزای مختلف سازه دارند، و تقویت و بهینهسازی آنها میتواند تاثیر قابل توجهی بر پایداری و دوام کلی سازه داشته باشد. در ادامه، تاثیرات مقاومسازی اتصالات فولادی بر کاهش نشست ساختمان بررسی میشود:
1. افزایش استحکام و سفتی سازه
2. بهبود عملکرد در برابر نیروهای دینامیکی
3. کاهش خستگی و افزایش طول عمر سازه
قبل از شروع هر گونه مقاومسازی، وضعیت فعلی سازه باید به دقت بررسی شود. شامل بررسی زنگزدگی، ترکها، و سایر آسیبهای موجود.نیازهای مقاومسازی باید بر اساس استانداردها و محاسبات دقیق مهندسی تعیین شود.
نوع فولاد باید با توجه به نیازهای پروژه و شرایط محیطی انتخاب شود. فولاد با مقاومت بالا و کیفیت مناسب توصیه میشود.برای جلوگیری از زنگزدگی و خوردگی، استفاده از پوششهای محافظ مانند گالوانیزه، رنگهای ضد زنگ و پوششهای اپوکسی ضروری است.
سطح فولادی باید به خوبی تمیز شود تا از هرگونه زنگ، چربی و آلودگی پاک باشد. استفاده از سندبلاست یا روشهای مشابه برای تمیزکاری عمیق توصیه میشود. در صورت نیاز به جوشکاری، سطوح جوش باید به خوبی آمادهسازی شده و از تمیزی و کیفیت بالا برخوردار باشند.
جوشکاری باید توسط جوشکاران ماهر و با استفاده از الکترودها و دستگاههای مناسب انجام شود.پس از جوشکاری، کنترل کیفیت جوشها با استفاده از تستهای غیر مخرب (NDT) مانند تست التراسونیک و رادیوگرافی ضروری است.در صورت استفاده از پیچها و مهرهها، از پیچهای با کیفیت بالا و مقاوم در برابر خوردگی استفاده شود و پیچها به طور صحیح و با گشتاور مناسب بسته شوند.