مقاوم سازی سازه، فرآیندی است که به وسیله آن سازهها (مانند ساختمانها، پلها، سدها و سازههای صنعتی) در برابر نیروها و تنشهای خارجی قویتر و پایدارتر میشوند. هدف اصلی از مقاومسازی سازه، افزایش ایمنی، قدرت، و پایداری سازه در برابر زلزله، باد، سیلاب، آتشسوزی و سایر عوامل خطرناک است.
مقاومسازی سازهها میتواند با استفاده از روشهای مختلفی صورت گیرد. در زیر به برخی از اصلیترین روشهای مقاومسازی سازهها اشاره میکنیم:
روش FRP در مقاومسازی سازهها، شامل استفاده از الیاف مقاومتی مانند الیاف کربنی یا الیاف آرامید است. در این روش، لایههایی از مواد کامپوزیت FRP روی سطح سازه قرار میگیرند و با استفاده از رزین خاصی چسبیده میشوند. این لایهها افزایش قدرت و استحکام سازه را در برابر بارهای خمشی و کششی بهبود میبخشند.
ژاکت بتنی در مقاومسازی سازهها، به معنای قرار دادن لایههایی از بتن مسلح یا بتن پیشرفته با خواص مکانیکی بالا بر روی سطح سازه است. این لایههای بتنی به واسطه پیچش یا بسته شدن ژاکت بر روی سازه، استحکام و مقاومت سازه را در برابر نیروهای خارجی مانند زلزله و بارهای خمشی و کششی افزایش میدهند.
روش ژاکت فلزی در مقاومسازی سازهها، شامل قرار دادن لایههایی از فولاد یا آلومینیوم با ضخامت مناسب بر روی سازه است. این لایههای فلزی به وسیله پیچها و اتصالات محکم به سازه متصل میشوند و مقاومت سازه را در برابر نیروهای خارجی افزایش میدهند. ژاکت فلزی میتواند در مقاومسازی ستونها، بالکنها و سایر اجزای سازه استفاده شود.
در روش شمع بتنی، ساختمان شمعی با استفاده از بتن مسلح یا بتن پیشرفته در داخل خاک یا سازه ایجاد میشود. این شمعها با استفاده از تسلیحات فولادی داخل بتن، مقاومت و استحکام بیشتری را به سازه میبخشند. شمع بتنی معمولاً در مقاومسازی سازهها در برابر نیروهای لرزهای و پیچش استفاده میشود.
شمع بتنی درجا در مقاوم سازی سازه ها، یک روش است که به کار بردن شمعهای بتنی در داخل سازه موجود را شامل میشود. در این روش، شمعهای بتنی با استفاده از تثبیت کنندهها و مواد نفوذپذیر محیطی قویتر میشوند. این شمعها به سازه حمایت اضافی میدهند و مقاومت سازه را در برابر نیروها و تنشهای خارجی افزایش میدهند.
در این روش، اجزاء فولادی خمشی مانند پیچها، پلها و پرسها بر روی سازه نصب میشوند. این اجزاء فولادی باعث افزایش مقاومت سازه در برابر نیروهای کششی میشوند.
به عنوان مثال، استفاده از سیستمهای پیچشی، اتصالات قویتر، سیستمهای تنظیمپذیر و سیستمهای خمشی میتواند در مقاومسازی سازهها مورد استفاده قرار گیرد.
این روشها شامل تستهای غیرمخرب مانند رادار، آلتراسونیک، تست تراکم، تست تغییرشکل و تست تجربی است که برای تشخیص نقاط ضعف و نیازهای مقاومسازی سازه مورد استفاده قرار میگیرند.