نکات اجرای مقاوم سازی اتصالات فولادی
قبل از شروع هر گونه مقاوم‌سازی، وضعیت فعلی سازه باید به دقت بررسی شود. شامل بررسی زنگ‌زدگی، ترک‌ها، و سایر آسیب‌های موجود.نیازهای مقاوم‌سازی باید بر اساس استانداردها و محاسبات دقیق مهندسی تعیین شود.
نوع فولاد باید با توجه به نیازهای پروژه و شرایط محیطی انتخاب شود. فولاد با مقاومت بالا و کیفیت مناسب توصیه می‌شود.برای جلوگیری از زنگ‌زدگی و خوردگی، استفاده از پوشش‌های محافظ مانند گالوانیزه، رنگ‌های ضد زنگ و پوشش‌های اپوکسی ضروری است.
سطح فولادی باید به خوبی تمیز شود تا از هرگونه زنگ، چربی و آلودگی پاک باشد. استفاده از سندبلاست یا روش‌های مشابه برای تمیزکاری عمیق توصیه می‌شود. در صورت نیاز به جوشکاری، سطوح جوش باید به خوبی آماده‌سازی شده و از تمیزی و کیفیت بالا برخوردار باشند.
جوشکاری باید توسط جوشکاران ماهر و با استفاده از الکترودها و دستگاه‌های مناسب انجام شود.پس از جوشکاری، کنترل کیفیت جوش‌ها با استفاده از تست‌های غیر مخرب (NDT) مانند تست التراسونیک و رادیوگرافی ضروری است.در صورت استفاده از پیچ‌ها و مهره‌ها، از پیچ‌های با کیفیت بالا و مقاوم در برابر خوردگی استفاده شود و پیچ‌ها به طور صحیح و با گشتاور مناسب بسته شوند.
مقاوم سازی اتصالات به وسیله frp
1. افزایش مقاومت کششی و برشی اتصالات
FRP به دلیل مقاومت کششی و برشی بالای خود، می‌تواند اتصالات سازه‌ای را در برابر نیروهای کششی و برشی تقویت کند. این ویژگی به ویژه در بهبود عملکرد اتصالات در برابر بارهای لرزه‌ای مؤثر است.
2. وزن سبک
یکی از مزایای مهم FRP وزن سبک آن است. این ویژگی باعث می‌شود که اعمال FRP به اتصالات سازه‌ای، بار اضافی به سازه تحمیل نکند و در عین حال مقاومت آن را بهبود بخشد.
3. مقاومت در برابر خوردگی
FRP مقاومت بالایی در برابر عوامل خورنده محیطی مانند رطوبت، مواد شیمیایی و تغییرات دما دارد. این ویژگی باعث می‌شود که مقاوم‌سازی اتصالات با FRP، دوام و ماندگاری طولانی‌تری داشته باشد.
4. انعطاف‌پذیری در اجرا
FRP می‌تواند به راحتی به شکل‌ها و اندازه‌های مختلف برش داده شده و به انواع اتصالات سازه‌ای اعمال شود. این انعطاف‌پذیری در اجرا، امکان استفاده از FRP را در تقویت اتصالات مختلف با اشکال پیچیده فراهم می‌کند.
5. بهبود عملکرد لرزه‌ای اتصالات
یکی از کاربردهای اصلی FRP در مقاوم‌سازی اتصالات، بهبود عملکرد لرزه‌ای آن‌هاست. FRP با افزایش سختی و مقاومت اتصالات، تغییر شکل‌های غیرالاستیک را کاهش داده و از خرابی اتصالات در زلزله جلوگیری می‌کند.
6. عدم نیاز به توقف کاربری سازه
اجرای FRP بر روی اتصالات به دلیل سرعت و سهولت در نصب، اغلب نیاز به توقف کامل کاربری سازه ندارد. این ویژگی به خصوص در پروژه‌هایی که تعطیلی سازه هزینه‌بر یا غیرممکن است، بسیار مفید است.
مقاوم سازی اتصالات فولادی به روش ژاکت فلزی
مقاوم‌سازی اتصالات فولادی به روش ژاکت فلزی یکی از روش‌های مؤثر برای تقویت و بهبود عملکرد سازه‌های فولادی در برابر نیروهای وارده است. در این روش، یک لایه از فولاد به صورت ژاکت دور تا دور المان‌های فولادی اصلی مانند ستون‌ها یا تیرها قرار داده می‌شود. این ژاکت فلزی به کمک پیچ‌ها، بولت‌ها یا جوش به المان اصلی متصل می‌شود و از طریق افزایش سطح مقطع، موجب افزایش مقاومت و سختی سازه می‌گردد.
ژاکت فلزی به دلیل مقاومت بالا در برابر تغییر شکل‌ها و بارهای وارده، به ویژه در شرایط زلزله یا بارهای سنگین، بسیار مؤثر است. این روش معمولاً در ساختمان‌های قدیمی که نیاز به تقویت دارند، به کار گرفته می‌شود و با استفاده از آن می‌توان اتصالات فولادی را بهبود بخشید و سازه را برای تحمل بارهای بیشتر آماده کرد.
از دیگر مزایای این روش می‌توان به سرعت بالای اجرا، افزایش مقاومت خمشی و برشی، و کاهش تغییر شکل‌های غیرمجاز اشاره کرد. با استفاده از ژاکت فلزی، سازه‌های فولادی می‌توانند عملکرد بهتری در برابر نیروهای زلزله و سایر بارهای دینامیکی داشته باشند و عمر مفید آنها نیز افزایش یابد.
مقاوم سازی اتصالات فولادی با روش ژاکت بتنی
مقاوم‌سازی اتصالات فولادی با استفاده از روش ژاکت بتنی یکی از راهکارهای موثر برای افزایش مقاومت و بهبود عملکرد سازه‌ها در برابر بارهای جانبی مانند زلزله است. در این روش، لایه‌ای از بتن مسلح به دور اتصالات فولادی اضافه می‌شود که به این لایه ژاکت بتنی می‌گویند. این روش موجب افزایش ظرفیت باربری، کاهش تغییر شکل‌های غیرمجاز و بهبود پایداری سازه می‌شود.
مراحل انجام این روش به طور کلی به صورت زیر است:
- آماده‌سازی سطح فولاد: در ابتدا باید سطح اعضای فولادی کاملاً تمیز شده و از هرگونه آلودگی یا زنگ‌زدگی پاک شود تا چسبندگی بهینه بین فولاد و بتن ایجاد شود.
- قرار دادن آرماتورها: پس از آماده‌سازی سطح، آرماتورهای تقویتی در اطراف اتصال فولادی قرار داده می‌شوند. این آرماتورها می‌توانند به صورت طولی یا عرضی باشند و با استفاده از قفسه‌های آرماتوری یا شبکه‌های فلزی مستحکم شوند.
- قالب‌بندی و بتن‌ریزی: پس از قرار دادن آرماتورها، قالب‌های موقتی اطراف اتصال نصب می‌شوند و بتن با دقت به داخل قالب‌ها ریخته می‌شود. بتن مورد استفاده باید دارای کیفیت مناسب و مقاومت کافی باشد.
- عمل‌آوری بتن: پس از بتن‌ریزی، فرآیند عمل‌آوری بتن برای رسیدن به مقاومت نهایی بسیار مهم است. در این مرحله، باید رطوبت و دمای مناسب برای بتن تأمین شود.
